۲ _ موسیقی شرق مازندران : امروزه این نوع موسیقی در نواحی میان درود ساری تا کوهپایه های طبری زبان گرگان کاربرد دارد. مهم ترین ساز در موسیقی شرق مازندران دو تار است. هسته مرکزی موسیقی شرق مازندران دو مقام بزرگ هراتی است که ریشه در موسیقی ترکمنی و موسیقی شمال خراسان دارد. مضامین شعری در موسیقی ازندران در بر گیرنده داستان های عاشقانه, روایت هایی از کوچ, مهاجرت و اندوه است.
۳ _ موسیقی غرب مازندران : موسیقی این مناطق بین چالوس تا غرب نشتارود و تا گیلان گسترده است و بیشتر با نواهای چوپانی همراه است.ساز های رایج این منطقه عبارتند از : نی, سرنا, دهل. از معروف ترین آهنگ هایی که توسط این سازها نواخته می شود می توان به طالب اشاره کرد.
امیر خوانی
مازندرانی ها رباعی های منسوب به امیری پازواری و دو بیتی های شاعران گمنام دیگر را به ترتیب امیری و طوری می نامند. امیری آوازیست که از گوشه عشاق دشتی سروع شده و به دستگاه شور فرود می کند. امیری خوان معمولا از دانگ دوم و گاهی دانگ سوم نغمه خود را آغاز می کند, اما به ندرت امیر خوانانی هستند که از دانگ سوم شروع می کنند و به دانگ دوم و در نهایت به دانگ اول ختم می کند. امیری چون همه آوازهای مازندرانی تک تمی است و به کلمات و جملاتی چون علی و ای جان جان و به عنوان جمله موخره در پایان هر بیت یا هر بند ادامه می یابد. چنانچه خواننده یک بیت را در تم آواز بگنجاندامیری کوتاه را اجرا کرده و اگر دو یا چند بیت را در تم آواز بیاورد نوع بلند آن را خوانده است. آواز امیری را معمولا با همراهی ” لله وا ” (نوعی نی ) می خوانند و گاهی هم از سازهای دیگر مانند کمانچه و دو تار بهره می جویند.
گپ خودمونی با شمالی ها
امیرپازواری که ” امیر مازرونی ” و ” شیخ العجم “معروف بییه ، از گتترین شوعرای مازرونی هسسه . متاسفانه زمون زندگونی این شاعر جا اطلاعات جامع و دقیقی دردست دنییه ؛ ولی اینتی که از ونه شعرامعلومه وه کشاورز از مردمون پازوار ” منطقه ئی میون بابل و بابلسر” بییه که اسا بنام امیرکلا اشناسننه و شهرستان بابل دله دره . اشعار امیر از سدها سال پیش تااسا آهنگ مخصوص و جذاب “امیری” جا بدون خوردِترین تغییری مازرون دله بخونس بونه . وه به حضرت علی (ع) ارادت داشته و خله از آیههای قورآن مجید ره عینا یا بهشکل دکلس شعرای دله بیارده . اشعار امیر دِتا رجانه : اتا دسته اونایی که گویای عشق پاک دیهاتی وه هستنه ؛ دسته دیگه شعرایی که نشون دننه وه قورآن و اخبار و احادیث و حکمت و فلسفه و منطق و عیرفان ره کامل دونسسه. ونه اشعار در دوجلد به نوم “دیوان امیر مازندرانی “در سال ۱۲۷۷ه .ق موطابق با ۱۸۶۰میلادی سن پترزبورگ دله چاپ هکردنه. امیر سال وفات هم مثل ونه تولد زمون معلوم نییه . از موندرجات تذکرها توممی بائویم که وه امیرکلا دله بمرده و موتاسفانه ونه قبر هم معلوم نییه و گننه امیرکلا ره بهخاطر وه امیرکلا گننه و اینتا مَله نوم امیرپازواری جا بییت بیّه.